Diğer insanlarla birlikte asansöre bindiğimizde genellikle aynı davranışı sergileriz; göz temasından kaçınırız, başka birine dokunmamak için elimizden geleni yaparız, çoğunlukla başımız aşağıda dururuz, ayakkabılarımıza veya havaya bakarız. Ayrıca karşı konulmaz bir şekilde asansör düğmelerine çekilebiliriz, kat değişimini gösteren sayıları izleyebilir veya telefonumuza bakabiliriz. Aslında başka yerlere bakma ama diğer insanlara bakmama alışkanlığımız var.
Ve bunun psikologları heyecanlandıran kendi bilimsel açıklaması var.
Asansörde kişinin sürekli gerginlik altında hissettiğini ve başkalarından gelebilecek olası bir tehdidi hissettiğini iddia ediyorlar. Sanki sürekli bir tehlike içindeyiz ve bu durum bizim tetikte olmamızı, ya da en azından “düşmana” bir bakışla bile meydan okumamamızı gerektiriyor. Gerçekte böyle bir tehdit olmasa bile yabancılarla dar bir alanda kilitli kalma düşüncesi bizde güvensizlik, korku, gerginlik, hatta panik duygusu uyandırır. Bu nedenle asansörde en uzaktakiler kendilerini en çok baskı altında ve tehdit altında hissediyorlar.
Klostrofobiden muzdarip olanların vay haline. Merdivenleri tercih etmeleri oldukça anlaşılır.
Halktv.com
“24 saat”
