Ebeveynlerin bu şekilde davranmasının sebebi, çocuklarını koruma ve onların başarılı olmasını sağlama kaygısıdır.
Fakat bu durum, çocuklarda kaygı, stres ve özgüven eksikliği gibi problemlere yol açabiliyor.
Peki, ebeveynler ne yapmalı? Çocuklarını korumak ve onların iyi yetişmesini sağlamak isterken, aynı zamanda özgür ve bağımsız bireyler olmalarına da izin vermek nasıl mümkün?
Kaliforniya’daki Stanford Üniversitesi’nde psikoloji profesörü olan Carol Dweck, Sunday Times’ın manşetinde yer alan ifadeye göre, ” okulda mükemmel notlar alan ancak gerçek dünyayla baş edemeyen” “sorunlarla başa çıkamayan bir nesil ” yetiştirdikleri için “yüksek eğitimli ebeveynleri ve akademik okulları” eleştirdi.
Dweck, The Sunday Times’a verdiği demeçte, “Çocukların bir dizi A notu alması gerektiği fikri korkunç bir şey” dedi ve tüm bu A notlarının suçunu “ebeveyn etkisine” yükledi. “Geçtiğimiz birkaç nesilde, yüksek eğitimli annelerin ortaya çıktığını gördük…
Dweck, ” yoğun annelik ” olgusuna gönderme yapıyor – burada çocuk yetiştirme, ebeveynlerin (ve özellikle annelerin) çocuklarının en iyi şekilde gelişmesini sağlamak için giderek daha fazla zaman ve entelektüel enerji harcamasını gerektiren, son derece beceri gerektiren, pahalı ve zorlu bir uğraş olarak görülüyor. Gerçekten de, günümüz gençliğinin rahatsızlığının, çocuklarının büyümesine izin vermeyecek kadar hırslı ve aşırı koruyucu olan bir nesil ebeveynden kaynaklandığı iddiası giderek daha yaygın hale geliyor.
Hatta ABD’den gelen bir etiket bile var – “helikopter ebeveyn” – ancak birçok benzer kültürel kalıp gibi benimsendi . Helikopter ebeveyn, iddiaya göre, şımarık ve kendini şımartan kendi küçük “Mini-Ben”lerine ithal eden Baby-Boomer neslinin ebeveynlerinin bir ürünüdür.
Baby Boomer’ların iddia edilen ebeveynlik tarzları nedeniyle eleştirilere maruz kalmaları pek de şaşırtıcı değil. Boomer nesliyle ilgili medya ve politika tartışmaları üzerine yaptığım araştırmalar , son yıllarda, küresel mali krizden refah devletinin dağılmasına kadar, şaşırtıcı bir dizi toplumsal sorundan sorumlu tutulduğunu gösteriyor. Günümüzde genel olarak ebeveynlerin çok fazla suçlandığı düşünüldüğünde, Baby Boomer anne ve babaları çocuk yetiştirmeyle ilgili daha geniş kaygılar için uygun günah keçileri haline geliyor.
Ancak günümüz ebeveynlik kültürünün taleplerine gelince, gerçekten de yanlış yaparak doğruyu yapamazlar. “Helikopter ebeveynlik” hakkındaki şikayet, zor bir kültürel sorunu basitleştirir – çocukların büyümesine izin verme konusunda yaygın toplumsal kaygı ve bunu bireysel ebeveynlerin tutum ve davranışlarıyla ilgili bir soru olarak sunar.
Uyumlu yetiştirme
Elbette, genç neslin aşırı korumacı bir kültür tarafından çocuklaştırılması bir sorun. Çocuklar dışarıda birbirleriyle oynamalarına izin verilmek yerine bir yerden bir yere götürülüyorlar. Genç yetişkinler üniversite mülakatlarına anne ve/veya babalarıyla geliyorlar. Gençler giderek daha fazla, saldırgan buldukları fikirleri veya konuşmaları idare edemiyor veya isteksiz görünüyorlar , hayatın daha zor darbeleriyle başa çıkmaktan bahsetmiyoruz bile.
Eğitimde, en yüksek notları elde etme arayışının giderek yalnızca eğitimin ana hedefi olarak değil, aynı zamanda ebeveynlerin kendilerinin üstlenmesi gereken bir görev olarak görülmesi bir sorundur.
Peki tüm bunlar baskıcı, çok eğitimli, helikopter ebeveynlerin suçu olabilir mi? Daha derin sorun, ebeveynlerin çocuklarını giderek artan fiziksel zararlardan, duygusal zorluklardan ve algılanan aşağılamalardan korumaya teşvik edildiği ebeveynlik kültürünün “çift açmazı” dır. Ebeveynlere sürekli olarak en önemli endişelerinin çocuklarının güvenliği ve başarısı olması gerektiği söylendiğinde, çocukların tek başlarına dışarı çıkmaktan korkmaları ve ebeveynlerin sonunda ödevlerini onlar adına yapması şaşırtıcı değildir.
Helikopter ebeveyn klişesi, çocuk merkezli ebeveynliğin imkânsız taleplerini karşılamak için elinden geleni yapan ebeveyni, çoğu zaman önemli miktarda maddi, duygusal ve zaman kaybı yaşatan bencil bir ” kaplan anne ” olarak sunar ve çocuğunu kaygı ve kendine zarar verme yoluna sokar .
Bu arada, helikopter ebeveynlik yapmak için ekonomik, kültürel veya kişisel kaynaklardan yoksun olan ebeveynler de çocuklarının eğitimine yeterince dahil olmadıkları veya sağlıkları, güvenlikleri veya duygusal refahları konusunda yeterince endişe duymadıkları için hoş karşılanmıyorlar. Çocuklarının biraz şişmanlamasına, okuldan biraz uzak kalmasına, sınavlarında başarısız olmasına veya denetimsiz bir oyun alanında bir uzvunu kırmasına izin veren ebeveynlere yönelik kınamaya bir bakın.
Derinlerde, bu tür ” paranoyak ebeveynliğin ” gereksiz, itici, ulaşılamaz ve muhtemelen de kaba olduğunu biliyoruz. Ancak bunu yapmazlarsa ne olabileceği korkusu o kadar büyük ki birçok ebeveyn kendini bu yöne doğru itilmiş buluyor.
Ebeveynlik kültürünün ikileminin varlığı, burada tehlikede olan şeyin sadece bazı ebeveynlerin ideal ebeveynlik standardına uymadaki iddia edilen başarısızlığı olmadığını gösteriyor. Aksine, ebeveynlerin çocuklarına karşı doğru olanı yapabilecekleri fikri – ne yaparlarsa yapsınlar – sorgulanıyor.
Medya ve siyaset çevreleri, çocukların ne yemesi gerektiği, nasıl oynaması gerektiği ve ebeveynlerin ne yapması gerektiği konusunda çelişkili uyarılar ve önerilerde bulunan insanlarla dolu -ama kimse ebeveynlerin kendilerini dinlemek istemiyor gibi görünüyor.
Halktv.com
“24 saat”
