1970’lerden önce, genç erkekler için rol modeller çoktu. Nitelikleri iyi tanımlanmış ve olumluydu. Pek çok durumda gösterilen başarılı erkek örnekleri vardı: aile reisi, iş dünyası ve siyasi lider, spor katılımcıları, doktorlar, avukatlar, montaj hattı çalışanları, reşit olmayanlar, havayolu pilotları, kaşifler, askerler vb. Kişisel gelişim ve ileri eğitim planlarının yanı sıra el becerisi geliştirme programları ve teknik eğitim okulları vardı; Amerikan toplumunda erkeklerin ve kadınların rolü hemen hemen belirlenmişti. Yöneten/inşa eden/yaratan/yöneten meslek türleri çoğunlukla erkekler tarafından dolduruldu.
Kadınlar çoğunlukla erkekler için destek rollerinde ve nadiren liderlik ve/veya karar verici pozisyonlarında gösterildi. Kadınların toplumdaki rolünün bu tasviri, büyük ölçüde, çoğunluğunun ev hanımı ve anne olmasından kaynaklanıyordu ve kadınların ev hanımı ve annesi olarak oynadıkları rol, çoğu durumda aile maliyesini idare etmeyi de içerse de, bu bir beceri seti olarak kabul edilmedi. Kadınlar, diğerlerinin yanı sıra hemşirelik, tıbbi teknoloji uzmanı, sekreterlik, bekleme personeli, organizasyon, ilk ve orta okullarda öğretmenlik gibi alanlarda çalıştı.
Bu tür mesleklerde kadınların tercihi özgür seçimleri miydi, yoksa toplumsal baskılar mıydı?
Bu emek seçimlerinin nedenleri tartışılabilir, ancak yaşamın erken dönemlerinde çoğu kadının doğuştan gelen mekansal ve mantıksal kavrayışta erkeklerin gerisinde kaldığına dair nesnel bir kanıt vardır.
Durumunun kontrolünü elinde tutma ve rekabetçi olma ihtiyacı, aile durumu dışında tanınmadı. Fiziksel güçlerinin erkeklerin yalnızca yüzde kırkı olması, fiziksel güç gerektiren meslekler için daha az yetenekli görülmelerine yol açtı. Tüm bunlar kadınları teknik disiplinler dışında iş aramaya yöneltti mi?
Kadınlar, cinsiyette yalvaran cinsiyet olarak görülüyordu. Erkekler saldırgan olarak görülüyordu, bu da bazılarının tecavüz vakaları dışında cinsiyetin cinsiyetin ne zaman ve olup olmadığını kontrol eden cinsiyet olduğu noktasını gözden kaçırmasına neden oldu. Ayrıca, erkeğin baskın olduğu yanılgısına da yol açan seks beklentisine uyması bekleniyordu.
O zamanki seçimlerin nedenleri, bu makale için yalnızca o günlerden bu yana işlerin nasıl değiştiğine bakmak ve bu değişikliklerin erkekler üzerindeki etkisinin ne olabileceğine erişmek için bağlam çizmek açısından önemlidir.
Kadınlar öne çıktıkça, toplum içindeki azınlık grupları daha fazla dikkat çekmeye ve toplumsal karar vermede daha büyük bir rol oynamaya başladı. Tespit edilen birkaç azınlık grubu vardır: Kadınlar, menşe yerlerine göre insanlar (Latinler, Asyalılar ve benzerleri), Siyahlar, Engelliler, LGBT kişiler ve diğerleri.
Son zamanlarda genç erkekler tarafından masum insanların ölümüyle sonuçlanan çok kötü eylemler oldu ve son 50 yıldaki toplumsal değişikliklerin bu eylemlerde bir rol oynayıp oynamadığını merak ediyorum.
Erkeklerin içindeki ilkel dürtülerin hala güçlü olduğuna ve eylemleri için bir itici güç olduğuna inanıyorum. Hâlâ erkekler arasında lider olmak için çabalıyorlar ve bunu neredeyse her faaliyeti rekabetçi hale getirerek gösteriyorlar. Değiştirilirlerse, hala ‘kendi’ dişilerinin koruyucusu rolünü oynadıklarını düşünüyorlar. O ‘onların’ dişisi onlara bakmalı ve saygı duymalı. Kadının meskeni dekore etme ve ev işlerini kontrol etme gibi işlerini ‘kendi’ kadınlarına teslim ederken, ilişkilerinde karar vericilerin kendileri olması gerektiğini ve ailede nihai disiplinci olacaklarını düşünürler. Gördükleri şekliyle imajları, hala ‘kendi’ kadınlarıyla ilişkinin başında oldukları şeklindedir. Bunu desteklemek için spora geri dönüyorlar. Hâlâ liderliği ‘kendi’ kadınlarına gönüllü olarak teslim ettiklerine ve toplumun bir bütün olarak bu inancı desteklediğine inanıyorlar.
Bir erkekte zayıflık çok kötü bir özelliktir. Bu, onun başarı nedenini azaltır ve öz-değer duygusu acı çeker.
Erkekler her zaman ilerlemelerinin kadınlar tarafından reddedilmesiyle uğraşmıştır, ancak yine de medyada örnek alacakları ve etkilenecekleri güçlü lider rol modelleri vardır. Artık durum böyle değil.
Televizyon, toplum için ana girdi kaynağıdır. Reklam dünyasına kadınların, LGBT bireylerin ve azınlıkların katılımı, heteroseksüel erkeklerin yerini aldı. Pazarlama ve reklamcılıkta karar verme süreci, kadınlar ve LGBT gruplarından güçlü bir şekilde etkilenir ve şu soruyu akla getirir: Sonuç, heteroseksüel alfa erkeklerin alay konusu veya baskı altına alındığı bir noktaya mı geldi? Durum böyle olabilir gibi görünüyor.
Televizyonda cinsiyetlerin tasviri, toplumu cinsiyetlerin nasıl olması gerektiği konusunda etkiliyor. Bir örnek, kadının arzulanan kadın şikayetidir: ince, fiziksel olarak uygun, orantılı ve güzel.
Genç erkeğe gelince: güçlü rol modeller gitti; rolünün olduğunu hayal ettiği net düşünen, karar veren kahramanlar. Kadınların olmadığı bir faaliyet alanı yoktur. Kadınların onun önceliklerini ve değer sistemini onaylamamasının etkisi olmadan erkeklerin erkek olabileceği hiçbir yer yoktur. Neredeyse her reklamda ve televizyondaki sitcomların çoğunda erkek, karar verecek, onu koruyacak ve savunacak bir kadın olmadan var olamayan beceriksiz bir aptal olarak tasvir ediliyor. Spor dünyasında bile habercilik ve tartışma programları artık erkeklerin işi değil. Spor erkekler tarafından tartışılsa da, bazıları oyunu bile oynamayan kadınlar, bir zamanlar bunu yapan erkeklerin yerini alarak tartışma panellerine ve haberciliğe liderlik ediyor. Genç adamın rol modellere ihtiyacı var, alfa karşıtı erkek modellere ve sadece bir oyunda mükemmel olan erkeklere değil.
Televizyonda yalnızca yetersiz erkek izlenimleri ve kadınların liderliği ve bazı durumlarda ailenin aileyi annesi yönetmesi ile genç erkeğin bir rakip olma ihtiyacını meşrulaştıracak hiçbir yeri yoktur. Bu onun başarılarını azaltır mı; öz-değer duygusu? Başarı akademik olarak bir alternatif midir? Hayal kırıklığıyla nasıl başa çıkıyor? Kendisi için toplumda nasıl bir rol görüyor? Bu durumda nasıl hareket ederdi? Erkeklerin saygısını kazanmak ve bir dişiyi cezbetmek için zaten zor olan ihtiyaç üzerinde bunun nasıl bir etkisi olabilir?
