Bu kitabı ilk kez 2012’de, on beş yaşındaki kızımın Oxford’daki özel kız okulunda çok konuşulduğunu açıkladığında duydum. Görünüşe göre kitap, beşinci ve altıncı sınıflar için resmi olmayan zorunlu okuma haline geldi ve zamanı gelince bir kopyası eve geldi. Kızımın yeterince okumadığından sık sık şikayet etmiştim, derslerinin zorlamasıyla kendini esas olarak okumakla sınırladı, ancak bu kitap da akran baskısı tarafından zorlandı. Zamanı gelince kitabı bitirdiğini söyledi ve ben de kitabı nasıl bulduğunu sordum. ‘Sana hiç uygun değil baba ve oldukça kötü yazılmış’ şeklinde telaffuz edildi.
Bu üç yıl önceydi ve görünüşe göre o zamana kadar kitap birçok çok satan rekorunu çoktan kırmıştı. 1 Ağustos 2012 gibi erken bir tarihte Amazon İngiltere’nin Grinin Elli Tonu’nun tüm Harry Potter serisinin toplamından daha fazla kopya sattığını açıkladığını ve EL James’i JK Rowling’in yerine en çok satan yazar yaptığını keşfettim. Kızım Harry Potter serisine hiç ilgi göstermemişti ve bu ciltlerin hiçbiri kitap raflarımızı süslemiyordu, bu nedenle Grinin Elli Tonu’nun geçici olarak araya girmesi, onun bir kitle pazarı için hazırlanmış popüler kurgu denebilecek şeye ilk adımını temsil ediyordu.
Merakımın uyanmasıyla kitabın edebi eleştirilerini aradım ve erotik doğasının ona ‘Anne Pornosu’ adını vermesine yol açtığını keşfettim çünkü en çok otuzun üzerindeki evli kadınlar arasında popüler olması gerekiyordu. Ancak genç kızlar ve üniversite öğrencileri arasında da popüler olduğu söylendi, bu gerçeği kızımın raporlarından doğrulayabilirim. Ayrıca kitabın popülaritesinin erotik edebiyata yeniden ilgi uyandırdığını ve bu türün geçmişteki en çok satanlarının yeniden yayınlanmasına yol açtığını da öğrendim. Bununla birlikte, kızımın okulunda gelişmekte olan herhangi bir ilgi hakkında hiçbir bilgim yok, Grinin Elli Tonu görünüşte kısacık gölgesini düşürmüş ve açık mavi bir gökyüzünde geçip gitmiştir.
Kitabı okumadığım için bir inceleme yazamam ama birçok edebiyat eleştirmeni Grinin Elli Tonu’nun kötü yazıldığını ve ‘cılız bir olay örgüsü’ olduğunu bildirdi. Sir Salman Rushdie’nin, yayınlanan kadar kötü yazılmış bir şey görmediğini söylediği bildirildi. Görünüşe göre kızımın yazı hakkındaki yargısında iyi bir arkadaş var. Bu şu soruyu kışkırtır: kitap neden bu kadar popüler? Belki de cevabı bulmak için kendi okul günlerime dönmeliyim. 1950’lerde müstehcen olmakla suçlanan DH Lawrence’ın Lady Chatterley’s Lover’ıydı ve düz kapaklı kopyalar ortalıkta dolaşıyordu. O zamanlar, şimdi olduğu gibi, sanıyorum, gerçek ilgi, iyi incelenmiş birkaç sayfayla sınırlıydı.
